Toksykoza występująca w czasie ciąży może być związana z wieloma czynnikami, w tym alergicznymi, immunologicznymi, toksycznymi i innymi. Zwykle ustaje po porodzie. Toksykozę można z grubsza podzielić na wczesną i późną. Wczesna toksykoza najczęściej wyraża się wymiotami, natomiast późna toksykoza może obejmować obrzęk i szereg innych nieprzyjemnych i poważniejszych chorób.
Wczesna toksykoza może wystąpić u około 50% kobiet w ciąży, zaczynając rozwijać się w około 4-6 tygodniu ciąży. Jej najbardziej charakterystyczne objawy: wymioty, zmiany w odczuwaniu smaku węchowego, nudności, utrata apetytu, senność, letarg.
Diagnoza zatrucia u kobiet w ciąży
Istnieje wiele czynników, za pomocą których można określić stopień zatrucia. Toksykoza we wczesnym stadium może być łagodna, umiarkowana i nadmierna.
W przypadku zatrucia u kobiet w ciąży z reguły zauważają tachykardię, niedociśnienie, a także gwałtowny spadek masy ciała, pojawienie się acetonu w moczu i wzrost azotemii we krwi.
Jeśli mówimy o łagodnym stopniu, to taka toksykoza jest najmniej niebezpieczna i może charakteryzować się wymiotami 3-5 razy dziennie, nietolerancją zapachów i zmianą smaku. Sen i apetyt mogą jednak pozostać takie same. Ponadto łagodny stopień może charakteryzować się niewielkim tachykardią do 90 uderzeń na minutę, niedociśnieniem w zakresie 110-100/60 milimetrów słupa rtęci, a także nieznaczną utratą masy ciała w zakresie 2 kilogramów na tydzień.
Umiarkowany stopień zatrucia można wyrazić stałymi nudnościami z częstotliwością do 10 razy dziennie. Jednocześnie zaburzenia snu i apetytu, ogólne pogorszenie stanu, utrata masy ciała w granicach 2-5 kilogramów na tydzień, tachykardia do 100 uderzeń na minutę, obecność acetonu w moczu, niedociśnienie 100-90/60-50 milimetry słupka rtęci.
Najcięższa postać zatrucia (nadmierna) charakteryzuje się nieustannymi wymiotami, brakiem apetytu, zaburzeniami snu, migrenami, postępującą utratą masy ciała do 10-15 kg na tydzień.
Ponadto przy nadmiernej zatruciu pojawiają się oznaki odwodnienia, takie jak suchość skóry, która ma wyraźny odcień żółtaczkowy; pojawienie się wybroczyn.
Diagnozę wczesnej zatrucia kobiet w ciąży dokonuje się na podstawie wyników badań, a także obiektywnych skarg pacjentki. Badania prowadzone są na podstawie parametrów biochemicznych, badań krwi i moczu.
Nawet przy łagodnej postaci zatrucia pacjentka musi natychmiast powiadomić o tym ginekologa prowadzącego ciążę, aby zapobiec dalszemu ewentualnemu rozwojowi gestozy.
Z kolei późną toksykozę można zdiagnozować poprzez wykrycie obrzęku w drugiej połowie ciąży. W takim przypadku ukryty obrzęk można wykryć poprzez systematyczne ważenie ciężarnej co dwa tygodnie podczas wizyty w poradni przedporodowej.
Leczenie zatrucia kobiet w ciąży
Jeśli mówimy o leczeniu wczesnej toksykozy, to jej łagodna postać nie wymaga hospitalizacji, natomiast przy umiarkowanym, a tym bardziej nadmiernym jej stopniu, wskazane jest leczenie szpitalne.
Przy łagodnej postaci zatrucia konieczne jest obserwowanie odpoczynku fizycznego i psychicznego; trzymaj się żywienia frakcyjnego; przy zwiększonym ślinieniu przepłucz usta wywarem z rumianku, szałwii lub mięty.
Leczenie umiarkowanej zatrucia w szpitalu odbywa się za pomocą terapii solnej i wprowadzania roztworów takich jak „Acesol”, „Disol”, „Trisol” i innych, a także preparatów białkowych, witamin, hepatoprotektorów i glukozy. Ponadto nie mniej skuteczne są zabiegi fizjologiczne, takie jak elektroforeza, aromaterapia, ziołolecznictwo, elektrosnu i inne.
W przypadku ciężkiej zatrucia kobiety w ciąży są leczone na oddziale intensywnej terapii, monitorując jednocześnie parametry laboratoryjne. Pacjentowi podaje się hepatoprotektory, leki przeciwpsychotyczne, przeciwwymiotne, lewatywy odżywcze.
Jeśli mówimy o późnej zatruciu, nasilenie obrzęku może służyć jako wskazanie do hospitalizacji. Leczenie szpitalne w tym przypadku może obejmować dietę bezsolną, ograniczenie przyjmowania płynów, wprowadzenie do organizmu roztworu glukozy, a także innych leków, w zależności od ciężkości choroby.
Poważny stopień zatrucia stanowi zagrożenie zarówno dla kobiety, jak i płodu, dlatego w przypadku stwierdzenia nawet łagodnych objawów u kobiety w ciąży należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
