Szczepienie to wprowadzenie do organizmu człowieka szczepionki, która wytwarza sztuczną odporność na określoną chorobę. Dziecko urodzone na świecie ma odporność nabytą przez łożysko matki, ale z czasem jego ochrona słabnie. Szczepienia sprzyjają wytwarzaniu przeciwciał, które pomogą chronić organizm dziecka przed chorobami.
Podczas szczepienia do organizmu dziecka wprowadzane są sztucznie osłabione drobnoustroje, bakterie lub wirusy. W tym samym czasie rozpoczyna się produkcja przeciwciał, ponieważ organizm otrzymał polecenie o zaistniałym zagrożeniu, które należy natychmiast wyeliminować. Ponieważ układ odpornościowy zareagował na obce organizmy, będzie gotowy na drugą odpowiedź, jeśli wirus ponownie spróbuje przebić się przez obronę. Szczepienia nie są zalecane w okresie osłabienia odporności dziecka: przeziębienia lub innej infekcji, reakcji alergicznej po poprzednich szczepieniach, przyjęcia dziecka do przedszkola lub szkoły (sytuacja stresowa). Dla dzieci obowiązuje specjalny harmonogram szczepień. Pediatra jest odpowiedzialny za skierowanie dzieci na szczepienia zgodnie z ich wiekiem. Niestety wielu rodziców boi się szczepić swoje dzieci. Wynika to z faktu, że media często donoszą o skutkach ubocznych szczepień. Ale nie tylko szczepienia, ale także leki mogą powodować różne reakcje. A dzieci nie mogą obejść się bez wielu obowiązkowych szczepień. Na przykład przeciwko krztuścowi, polio, gruźlicy, zapaleniu wątroby, błonicy, odrze, tężcowi, szczepionce produkcji krajowej i zagranicznej, nie ma potrzeby wątpić w nieskuteczność jednej lub drugiej. Oba spełniają wymagania WHO i chronią dziecko przed chorobami. Po szczepieniu dziecko może mieć lekką gorączkę, obrzęk lub zaczerwienienie w miejscu wstrzyknięcia oraz pogorszenie stanu ogólnego. W takim przypadku działanie niepożądane powinno ustąpić w ciągu 3 dni. Po szczepieniu przeciwko odrze, różyczce i śwince powikłania mogą wystąpić w ciągu 5 do 14 dni. Jeśli temperatura wzrośnie powyżej 38 stopni, zaleca się skonsultowanie się z lekarzem.
