Każdy rodzic powinien być w stanie znaleźć wspólny język ze swoim dzieckiem. Zaufanie i prawidłowa komunikacja pomogą zrozumieć problemy i lęki dziecka oraz wyjaśnić mu niektóre trudności, jakie pojawiają się w relacjach między ludźmi, rodzicami, przyjaciółmi.
Pogląd, że dziecko po osiągnięciu pewnego wieku nie powinno zagłębiać się w rodzinne problemy czy tajemnice, a także, że gdy dorośnie, wszystko zrozumie, jest błędem. Najczęściej reakcja odwrotna ma miejsce, gdy dzieci obwiniają jednego z rodziców za wiele problemów, a jeszcze gorzej, gdy przerzucają winę na siebie. Tak powstaje wiele kompleksów i problemów psychologicznych.
Pierwszym krokiem do zrozumienia z dzieckiem jest okazanie zainteresowania jego sprawami, studiami, zainteresowaniami i innymi ważnymi rzeczami. Szczególnie warto zastanowić się nad reakcją na zachowanie i słowa wypowiadane nieświadomie, na przykład podczas kłótni między mężem a żoną. Dzieci nie rozumieją różnicy między wybuchem emocjonalnym a tylko wypowiedzianą frazą. Wszystko, co mówią dorośli, a zwłaszcza rodzice, jest „wchłaniane” i przemyślane przez dziecko. Wiele dzieci boi się porzucenia, obwinia się o złe relacje z rodzicami, trudno jest przeżyć złe oceny lub zepsucie się z ich winy.
Jeśli dziecko spokojnie, bez negatywnych emocji wytłumaczy wagę sytuacji, wartość zepsutej rzeczy lub niewłaściwego zachowania, wtedy postawa dziecka będzie bardziej ufna, strach zniknie. Z biegiem czasu takie zachowanie będzie naturalne. W trudnej sytuacji dziecko nie wycofa się w siebie, ale przyjdzie do mamy lub taty po radę.
Nie zastraszaj dziecka, aby manipulować jego zachowaniem. Kiedy mówi się mu o złych ludziach lub okropnych ciasteczkach, które przyjdą po niego, jeśli będzie źle się zachowywał, nie wiadomo, w co taki strach może się rozwinąć.
Dzieciak powinien czuć się częścią rodziny, a nie wyrzutkiem i niegodnym. Możesz zacząć od zadawania pytań na temat wyboru ubrań lub rzeczy osobistych, a także zasięgnięcia opinii na temat napraw w pokoju dziecięcym lub wyboru miejsca do spacerów. Oczywiście opinia dzieci nie zawsze jest racjonalna i poprawna, ale można się z nimi zgodzić lub jasno wyjaśnić cechy zachowania.
Każde dziecko to osoba, która nie urodziła się z własnej woli. Nie jest zobowiązany do robienia tego, czego chcą od niego jego krewni. Ale w każdym dziecku musi objawić się wewnętrzny impuls, który jest odpowiedzialny za pomoc rodzicom, opiekę nad nimi, poszanowanie ich otoczenia. Jest to możliwe tylko przy prawidłowym wychowaniu niezbędnych wartości u swoich dzieci.
