Jak matka może wychowywać syna, aby dorósł mężczyzna, a nie infantylny, zepsuty pantofelek?
Instrukcje
Krok 1
To będzie trudne. Skomplikowane. Dokuczliwie. Przynajmniej po raz pierwszy. Niezależnie od tego, jak silna jest wola kobiety. Każdego dnia ufne dziecięce oczy będą patrzeć w oczy mojej mamy a jej dziecko będzie zadawać pytania, na które trzeba będzie odpowiadać szczerze, ale delikatnie, dobierając każde słowo tak, by nie zranić, nie urazić, nie przesunąć jej rozpaczy i bólu, jej gniew na jej małe ramiona i uraza.
Krok 2
Co robić? Lepiej przygotować się wcześniej. W końcu rozwód nie był niespodzianką, chwilową decyzją, która ziściła się w ciągu jednego dnia. Lista pytań, które zada dziecko, nie jest długa. Gdzie jest tatuś? Kiedy tata przyjdzie? Tata nie przychodzi, bo już nas nie kocha? Tak. Sporządź listę na podstawie wieku syna. Daj proste i szczere odpowiedzi na pytania, jak to tylko możliwe. Nie ma potrzeby wchodzić w szczegóły, kłamać iw żadnym wypadku nie mówić źle o ojcu dziecka.
Krok 3
Wszystko, co teraz odczuwa twoja mała osoba, to strach, niepewność, dewastacja. Syn, przyszły mężczyzna, widzi, że jego matka przechodzi i nie ma na to wpływu. Pojawia się udręka psychiczna, poczucie winy, rozpacz.
Dziecko w stanie depresji szuka uwagi, wsparcia, dowodu Twojej miłości do niego, gwarantuje, że jest potrzebne, że nie zostanie porzucone, że nadal jest kochane i ważne.
Krok 4
Dlatego nie powinieneś chronić swojego byłego męża, ojca dziecka, przed wychowaniem syna. To trudne, ale nie powinieneś pozbawiać syna spotkań z ojcem. Daj im wolność: pozwól im chodzić, komunikować się, spędzać czas w samotności. Ważne jest, aby starać się zachować szczerą przyjaźń: niech dziecko zobaczy, że stosunek rodziców do niego się nie zmienił. To oczywiście utopia i nie każdej parze udaje się utrzymać dobre, przyjacielskie stosunki po rozwodzie.
Krok 5
Nie zawsze, ale często zdarza się, że czas mija i tata ma nową rodzinę, w której nie wszyscy są zadowoleni z komunikacji z dzieckiem z innej kobiety. Tata pojawia się coraz mniej, a potem całkowicie znika z pola widzenia. Co się dzieje z matką? Zdając sobie sprawę, że jej syn zostaje bez męskiego wychowania, matka zaczyna się śpieszyć. Albo rozpieszcza, litując się nad pozbawionym losu dzieckiem, albo przeciwnie, stosuje surowe środki wychowawcze, obawiając się, że syn wyrośnie zbyt miękki, mając przed sobą przykład tylko kobiecego wzorca zachowania. Mama stara się być matką, biorąc na siebie obowiązki ojca. To jest zarówno trudne, jak i złe.
Zatrzymaj się, wydech. Pozostań matką, wychowuj się w sposób bliski Tobie, nie poniżaj syna kajdankami i żelazną dyscypliną, staraj się nie krzyczeć, pozwól chłopcu być dzieckiem, nie przerzucaj na niego niektórych swoich dorosłych problemów. Rozmawiać. Powiedz nam, co boli, gdy cierpisz, co jest smutne, gdy jesteś smutny. Porozmawiaj o kochaniu swojego dziecka io tym, jak pomaga mu przetrwać trudne chwile, wnosząc radość w jego istnienie. Zrozum, że teraz twojemu synowi nie jest łatwo. Posłuchaj go, zanim skarcisz go za wykroczenie.
Pewnego dnia twój dorosły syn wyznaje, że prawie z zazdrością obserwował innych chłopców z tatusiami. Jakie uczucie pustki było w jego małej dziecięcej duszy, kiedy myślał, patrząc na nich: „A ja nie mam tatusia”. A ja starałem się nie okazywać swoich uczuć, bo mamie jest ciężko, po co miałaby wiedzieć. I te uczucia przelały się w żart i chamstwo, w histerię i krzyki - nie świadomie, nie na zranienie i złość. Porozmawiaj z nim, wyjaśnij, że rozumiesz i podzielasz wszystkie jego emocje, powiedz mu, że to, co czuje, jest naturalne i wszystko, czego chcesz, to pomóc. Bądźcie razem, zostańcie najlepszymi przyjaciółmi. Ale zostań mamą!
Krok 6
Niepełna rodzina … To zdanie będzie cię prześladować jakiś czas po rozwodzie. Kiedyś był niezauważalny, ale teraz po prostu wkrada się do uszu i oczu. Niekompletne, wadliwe, dysfunkcyjne … To wcale nie jest prawda! Niekompletne - wtedy rodzice nie mogą się dogadać, wtedy tata podnosi rękę do mamy, wtedy mama krzyczy na tatę, wtedy dziecko i jego zainteresowania, rozwiązując problemy dorosłych, nikt już nie zwraca uwagi, kiedy najważniejsze nie jest w rodzinie - miłość, cierpliwość, zaufanie. To niekompletna, dysfunkcyjna rodzina. A rodzina, w której króluje miłość, gdzie dziecko otrzymuje wszystko, co niezbędne do życia, do pełnego rozwoju, nawet jeśli tylko jedna matka mu to wszystko daje - to rodzina harmonijna, kompletna, dostatnia.
Krok 7
Jedną z głównych udręki kobiety samotnie wychowującej syna jest zaniepokojenie brakiem przykładu męskiego zachowania. Przykładem może być dziadek, brat, przyjaciel rodziny, tata kolegi z klasy, trener, nauczyciel. Filmy i książki, które ukazują wizerunek odważnego, odważnego, dumnego i życzliwego bohatera, będą dobrą pomocą w wychowaniu syna.
Krok 8
Często w komunikacji miejskiej można zobaczyć zdjęcie: na przystanku do autobusu wchodzi babcia z wnukiem lub kobieta z synem. W rękach trzyma ciężką torbę. Chłopiec ma 6-7 lat i więcej. Ktoś ustępuje, aw miejscu to babcia lub matka rzuca dziecko, ona sama stoi, ledwo trzymając się poręczy, i spocona, ze spiętą zmęczoną twarzą, trzyma ciężki ładunek. A mały chłopiec siedzi i macha nogami. Zastanawiamy się wtedy, dlaczego mężczyźni nie ustępują przynajmniej kobietom w ciąży, osobom starszym, nie mówiąc już o młodych kobietach. Po prostu nie myślą, nie dlatego, że są źli, ale dlatego, że są tak wychowani.
Krok 9
Pomagać w domu. Czasami kobieta boi się, że jeśli jej chłopak, którego sama wychowuje, zacznie robić prace domowe, zaczynając od składania zabawek po mycie podłóg, naczyń, a nawet idzie na zakupy i sam próbuje gotować jedzenie, wyrośnie zniewieściały, dziecinny. Niech mu pomoże. Syn przejmuje inicjatywę, ponieważ określa siebie jako mężczyznę, silniejszego, bardziej odpornego, chce, aby matka wypoczęła, stara się chronić i zachować jak najlepiej. Nie przeszkadzaj mu. Niech mu pomoże. Niech po obiedzie zmyje naczynia lub przyniesie torbę zakupów ze sklepu, niech spróbuje wbić gwóźdź, a nawet poprosić syna o pomoc.
