W naszych czasach trudno wyobrazić sobie życie bez telewizora. W wielu rodzinach pracuje nieustannie, jak mówią, „w tle”. A jeśli my, dorośli, potrafimy filtrować niekończący się strumień niepotrzebnych informacji, to dla dziecka telewizja stanowi realne zagrożenie, zarówno z punktu widzenia zdrowia, jak i rozwoju psychicznego.
Oczywiście jest mało prawdopodobne, aby całkowicie wykluczyć oglądanie telewizji z życia dziecka, dlatego należy pamiętać o głównych zasadach interakcji między dzieckiem a telewizorem.
Ile oglądać?
Czas oglądania telewizji zależy bezpośrednio od wieku dziecka. Większość lekarzy zgadza się, że telewizor dla dziecka poniżej drugiego roku życia jest absolutnie przeciwwskazany. W tym wieku dynamiczny obraz na ekranie negatywnie wpływa nie tylko na aparat wzrokowy dziecka, ale także na aktywność mózgu i stan układu nerwowego jako całości. Po 2 latach dziecko może już włączyć telewizor, ale nie dłużej niż 15 minut dziennie. Po ukończeniu przez dziecko 3 lat możesz stopniowo zwiększać czas oglądania telewizji, a w wieku 6 lat sprowadzać go do 40 minut dziennie. Jednocześnie zaleca się podzielenie tego czasu na kilka sesji. Po siedmiu latach możesz pozwolić dziecku na oglądanie telewizji przez około godzinę, ale też nie zapominaj o przerwach.
Jak oglądać?
Oprócz ograniczeń dotyczących czasu oglądania konieczne jest prawidłowe oglądanie telewizji przez dziecko.
- Po pierwsze, odległość od oczu do ekranu musi wynosić co najmniej 3 metry i zwiększać się proporcjonalnie do wzrostu przekątnej telewizora.
- Po drugie, oglądanie telewizji po ciemku jest szkodliwe zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. Faktem jest, że kontrast między ciemnym pokojem a jasnym ekranem telewizora powoduje zauważalne zmęczenie oczu. Dlatego podczas oglądania telewizji w nocy konieczne jest włączenie górnego światła lub przynajmniej lampy jako dodatkowego źródła oświetlenia.
- Po trzecie, idealnie jest, jeśli rodzice nie zostawiają dziecka z samym „niebieskim ekranem”. Oglądanie telewizji razem z dzieckiem pozwoli Ci kontrolować napływające informacje, dorosły będzie mógł wytłumaczyć dziecku, co wyda mu się niezrozumiałe i upewnić się, że powyższe zasady oglądania są przestrzegane.
Co oglądać?
Oczywiście filmy skierowane do dorosłego odbiorcy, zwłaszcza filmy akcji i horrory, są zupełnie nieodpowiednie dla dzieci, chociaż często to, co dzieje się na ekranie, może być dla dziecka bardzo interesujące. Należy pamiętać, że dziecko do 10 roku życia nie rozróżnia dobrze granicy między rzeczywistością a tym, co dzieje się na ekranie telewizora. Stąd zaburzenia snu i nastroje, zwiększona pobudliwość i różne lęki w dzieciństwie. Dlatego tylko miłe i pouczające bajki i programy telewizyjne są odpowiednie dla publiczności dziecięcej. Konieczne jest, aby zachowanie bohaterów przyczyniało się do rozwoju pozytywnych cech charakteru - reakcji, współczucia, szacunku, hojności, troski o młodszych itp. I odwrotnie, postacie z kreskówek, które okaleczają lub zabijają się nawzajem, zachowują się niepoprawnie z punktu widzenia bezpieczeństwa, raczej nie nauczą dziecka niczego pożytecznego. Preferowane powinny być bajki wysokiej jakości, z przyjemnymi, nie brzydkimi postaciami i dobrą muzyką. Stare sowieckie bajki, a także klasyka studia Walt Disney są idealne na początek.
