Późne małżeństwo ma wiele zalet i wad. Niewątpliwą pozytywną stroną tego zjawiska można uznać sumienność małżeństwa, a wśród minusów najważniejsze są problemy zdrowotne, które mogą uniemożliwić pojawienie się dziecka.
Plusy późnego małżeństwa
Kobiety i mężczyźni po trzydziestce mają dobre wyobrażenie o tym, czego chcą od małżeństwa. Dlatego też dość duża liczba małżeństw zawieranych stosunkowo późno jest mocna i stabilna. W końcu brak młodzieńczych stereotypów, dominująca idea niezbędnego partnera i zrozumienie własnych pragnień niwelują wiele możliwych problemów w małżeństwie.
Kolejnym niewątpliwym plusem jest stabilność finansowa. Z reguły po trzydziestu latach ludzie mają już czas na zdobycie mieszkania i dobrej pracy, więc mogą poświęcić sobie więcej czasu zamiast rozwiązywać złożone problemy domowe. Udowodniono, że brak poważnych problemów finansowych przyczynia się do siły małżeństwa.
Doświadczenie życiowe i świadoma chęć bycia rodzicami przyczyniają się do kompetentnego, harmonijnego i skoordynowanego wychowania dziecka. Dorosła para podchodzi do ciąży i rodzicielstwa w sposób odpowiedzialny, z korzyścią dla dziecka.
Po kłótni najlepiej jak najszybciej się pogodzić. Przełożone do rana konflikty z dnia na dzień mają czas urosnąć do przerażających rozmiarów.
Zdobyte doświadczenie i mądrość prowadzą do tego, że „dorośli” małżonkowie są mniej skłonni do pochopnych działań, które mogłyby narazić na niebezpieczeństwo samo małżeństwo. Oczywiście żadnej parze nie udaje się żyć przez wiele lat bez kłótni i poważnych konfliktów, ale osoby po trzydziestce, w tym wieku nauczyły się już znajdować kompromisy, wiedzieć, czego chcą, aby rozwiązywać problemy i konflikty rób bez dokuczliwości i niepotrzebnej szorstkości.
Poradnictwo psychologiczne może pomóc nawet bardzo różnym osobom przyzwyczaić się do siebie.
Wady późnego małżeństwa
Istotną wadą późnych małżeństw są potencjalne problemy zdrowotne małżonków. Często po trzydziestu latach ludzie mają problemy z poczęciem i noszeniem dziecka. Idealny na poród uważany jest za okres od dwudziestu do trzydziestu lat, kiedy liczba wszelkiego rodzaju chorób jest niewielka. Brak poczęcia dziecka może prowadzić do pojawienia się niezbyt pozytywnych emocji u obojga małżonków.
Innym problemem może być konflikt między dwoma dominującymi postaciami. Przecież przed zawarciem małżeństwa małżonek żył według własnych zasad i na swoim terytorium, co oznacza, że wyrobił sobie szereg nawyków i preferencji w sposobie życia, życiu, jedzeniu. Dość trudno jest odbudować i przystosować się do drugiej osoby, porzucając nawyki, które wykształciły się przez lata. Jeśli jednak para wie, jak dojść do kompromisów i przy ustalonej komunikacji, problem ten nie objawi się zbyt jasno. A jeśli nie, małżeństwo może być zagrożone.
