Każda osoba doświadcza uczucia strachu. Uczucia niepokoju lub strachu mogą być krótkotrwałe i być wynikiem dowolnych zdarzeń, ale w niektórych przypadkach mogą stać się stałym towarzyszem życia i przerodzić się w prawdziwą fobię. Obawy dzieci są specyficzne. W przypadku braku uwagi ze strony rodziców na lęk dziecka, zwykły strach może prowadzić do wystąpienia zaburzeń psychicznych nie tylko w wieku przedszkolnym, ale także w wieku dorosłym.
Główną cechą lęku w dzieciństwie jest skala sytuacji lub przedmiotów, które mogą wywołać u dziecka niepokój lub prawdziwą panikę. Źródłem strachu może być przedmiot, zwierzę, pewna atmosfera lub otoczenie. W większości przypadków sami rodzice wywołują u dziecka strach, opowiadając przerażające historie, strasząc dziecko fikcyjnymi postaciami i innymi sytuacjami.
Głównymi przyczynami lęku u dziecka są:
- strach, który jest dosłownie narzucany przez rodziców;
- strach wynikający z ciągłego poniżania dziecka przez dorosłych;
- obecność dysfunkcjonalnego środowiska rodzinnego;
- brak uwagi rodziców na rozwój dziecka;
- nadmierna opieka nad dzieckiem.
Wszystkie te czynniki prawie zawsze stają się przyczyną pojawienia się lęków u dzieci, stopniowo zamieniając się w fobie. Na przykład, jeśli mama lub tata zostanie ugryziony przez psa, ta sytuacja staje się ciągłym ostrzeżeniem dla dziecka. Psychika dziecka postrzega zwierzę jako źródło zagrożenia, a na widok psa następuje prawdziwy atak paniki. Podobne sytuacje można zaobserwować ze zjawiskami naturalnymi, innymi przedstawicielami świata zwierząt, a także owadami, gadami i konkretnymi ludźmi (obcymi lub starszymi ludźmi).
U dzieci mogą pojawić się obawy z powodu braku lub nadmiernej opieki rodzicielskiej. W pierwszym przypadku dziecko zostaje samo ze swoimi niepokojami i potęguje je za pomocą wyobraźni. W drugiej sytuacji rodzice starają się chronić dziecko przed jakimkolwiek źródłem niebezpieczeństwa, przez co dziecko może bać się samotności nawet przez minutę.
Jeśli dziecko boi się ciemności, zwierząt lub znajduje inne źródła niepokoju, to w żadnym wypadku nie należy ignorować takich przejawów. W przeciwnym razie będziesz musiał długo leczyć psychikę dziecka. Jeśli korekty lęku z dzieciństwa nie da się przeprowadzić samodzielnie, należy zwrócić się o pomoc do specjalistów.
