Samo sformułowanie pytania: „Czy trzeba walczyć z lenistwem?” może być mylące. Wydawałoby się, że odpowiedź jest oczywista. Oczywiście, że tak! W końcu lenistwo to zła, niegodna jakość. Od czasów starożytnych mądrość ludowa mówiła: „Lenistwo jest matką wszystkich wad!” Jednak nie wszystko jest takie proste i oczywiste.
Czy to lenistwo?
Najpierw musisz zrozumieć pytanie: co należy uznać za lenistwo? Na przykład osoba nie chce wstawać wcześnie rano i iść do pracy. A jednak, po przybyciu do miejsca pracy, wykonuje swoje obowiązki beztrosko, daleko od pełnej mocy. Wydawałoby się, że nie ma co do tego wątpliwości - leniwy! Ale cechy organizmu, biorytmy wszystkich ludzi są ściśle indywidualne. A jeśli ta osoba należy do „sów”, to naprawdę bardzo trudno mu wstać wcześnie i wejść w rytm pracy. Szczyt jego występu przypada na popołudnie.
W tym przypadku wyrzucanie osobie lenistwa, domaganie się, by z nią walczył, jest niesprawiedliwe i bezsensowne.
Lepiej spróbować uzgodnić z kierownictwem zmianę harmonogramu pracy. A jeśli nie jest to możliwe, pomyśl o znalezieniu innego miejsca z bardziej swobodnym harmonogramem.
Jeśli dana osoba jest biorytmem, ale uparcie nie chce wstawać wcześnie rano, nie zawsze oznacza to lenistwo. Być może takie „lenistwo” jest wskaźnikiem zmęczenia, przemęczenia lub objawem początku choroby. A jeśli walczysz z tym, zamiast odpoczywać lub chodzić do lekarza, możesz zaszkodzić swojemu zdrowiu.
Wreszcie uporczywa niechęć do wstawania we wczesnych godzinach rannych może wynikać z faktu, że dana osoba po prostu nie lubi swojej pracy! Doświadcza silnego dyskomfortu psychicznego podczas robienia niekochanego biznesu.
Wtedy, zamiast próbować przezwyciężyć lenistwo wysiłkiem woli, lepiej zadać sobie pytanie: „Czy nie powinienem zmienić pracy?”
Przykłady przydatnego lenistwa
Wiele osób ma w domu koty, które uważane są za bardzo leniwe zwierzęta. Średnio kot śpi około 18 godzin dziennie! Mimo to zachowuje wigor i maksymalną koncentrację ruchów, w każdej chwili jest gotowa do szybkiego rzutu.
Jeśli taki przykład wydaje się nieprzekonujący (mówi się, że kot to nadal zwierzę, ale mówimy o ludziach), możemy odwołać się do stanowiska wielkiego wynalazcy samouka Thomasa Edisona. Kiedyś, gdy już stał się bogaty i sławny, do jego firmy przyjechał specjalista ds. optymalizacji pracowników. Po zobaczeniu, jak pracują, poradził Edisonowi, aby natychmiast zwolnił jednego młodego mężczyznę. Powiedzmy, ten włóczęga bezczelnie drzemie w swoim miejscu pracy, a nawet z nogami na stole! Na co Edison odpowiedział z uśmiechem: „Ten facet niedawno wymyślił innowację, która przyniosła mi dużo pieniędzy. O ile pamiętam, był wtedy w tej samej sytuacji”.
