Zapewne prawie wszyscy dorośli pamiętają zabawę w chowanego z dzieciństwa. Wariacje gry są różne w każdym wieku. Im starsze dziecko, tym trudniejsza zabawa w chowanego. Ale w każdym wieku ta gra ma pozytywny wpływ na rozwój dziecka.
Chowaj się i szukaj najmłodszych
Zabawa w chowanego to właściwie pierwsza gra, w którą zaczyna grać dziecko. To gra polegająca nie tylko na manipulowaniu przedmiotem, ale także na interakcji z inną osobą, komunikowaniu się z nią.
Dla niemowlęcia nie ma pojęcia czasu i stałości przedmiotów. Jeśli mama odeszła, to jest na zawsze. Co więcej, odejście jest równoznaczne z utratą kontaktu wzrokowego. Dlatego pierwsza zabawa w chowanego to zabawa w a ku-ku, kiedy matka zakrywa oczy rękoma (chowa się), a potem odnajduje siebie. Dla dziecka to nie ukrywanie, ale odnalezienie matki, przywrócenie z nią kontaktu sprawia radość. Dzieciak cieszy się, że jego matka nigdzie nie wyjechała.
Z czasem dziecko zaczyna zakrywać twarz dłońmi lub pieluchą, chowając się przed matką. Zabawa w chowanego w tak młodym wieku to sposób na ciągłe wzmacnianie więzi z mamą.
Dziecko uczy się także zasady stałości świata. Dla psychiki dziecka świat znika, gdy dziecko zamyka oczy. „Nie widzę cię, więc nie istniejesz” to formuła myślenia niemowlęcia. Gra w chowanego po prostu pomaga przezwyciężyć tę formułę i zrozumieć, że świat pozostaje taki sam, nawet jeśli na niego nie patrzysz.
Chowaj się i szukaj po roku
Kiedy dziecko jest już trochę starsze, można wymyślić wiele opcji zabawy w chowanego. To ukrywanie przedmiotu w dłoni ("Zgadnij w której ręce") i odnalezienie skarbu ukrytego gdzieś w mieszkaniu oraz chowanego z mamą i wiele więcej, do czego wystarczy wyobraźnia rodziców.
Podobnie jak w przypadku niemowlaka, dla dziecka ogromną radością jest coś znaleźć lub zostać znalezionym. Myślenie dziecka rozwija się. Chowaj się i szukaj pomaga mu w tym: w końcu musisz wyznaczyć sobie cel (poszukać przedmiotu lub matki) i osiągnąć go, co nie zawsze jest łatwe, trzeba włożyć wysiłek i wysiłek. W ten sposób zabawa w chowanego pomaga kształtować procesy wyznaczania celów i rozwijać wytrwałość dziecka.
Ale najważniejsze jest to, że zabawa w chowanego to czas aktywnej, pozytywnej komunikacji z mamą. Nasycenie życia dziecka tak pozytywnymi emocjami jest bardzo korzystne dla jego rozwoju.
W chowanego podczas adaptacji do przedszkola
Osobno chciałbym opowiedzieć o korzyściach płynących z zabawy w chowanego, gdy dziecko zostanie wysłane do przedszkola. Na jakiś czas zanim dziecko zacznie uczęszczać do przedszkolnej placówki wychowawczej, lepiej zacząć z nim bawić się w chowanego. W tym przypadku ważny jest moment odnalezienia matki. Za pomocą tej gry w podświadomości dziecka powstaje pewność, że matka na pewno się odnajdzie, nie zniknie na zawsze. Z tym niepokojem spotyka się dziecko, gdy przychodzi do przedszkola. Wcześniej był stale w domu z matką, a potem ona wyjeżdża. Dziecko zaczyna się denerwować, że matka o nim zapomni, opuści go na zawsze. Bawiąc się w chowanego z dzieckiem w domu, matka symbolicznie pomaga uporać się z tym niepokojem.
Przedszkole w chowanego
Chłopaki w wieku 3-6 lat już bawią się ze sobą w chowanego. Gra staje się dość trudna: pojawia się lider (ten, który szuka wszystkich ukrytych) i zasady gry. Jak każda inna zbiorowa gra w tym wieku, zabawa w chowanego uczy dzieci interakcji i negocjacji. W końcu zasady gry w każdej drużynie są inne. W jednej grupie dzieci wystarczy znaleźć ukrywającego się, u innych trzeba biec szybciej do wyznaczonego miejsca itp. Zasady muszą być negocjowane. Każde dziecko uczy się przestrzegać ustalonych zasad. Jeśli tego nie zrobi, pozostali po prostu nie będą się z nim bawić.
Ponadto, zabawa w chowanego w tym wieku uczy się wykazywać cechy przywódcze. Odnosi się to do tego, kto proponuje grę, jako pierwszy w nią gra lub inicjuje zmianę zasad. Dlatego jeśli rodzice chcą pielęgnować w dziecku cechy przywódcze, powinni zwrócić jego uwagę na te punkty: gdzie może przejąć inicjatywę w zespole.
