Edukacja dzieci o właściwym stosunku do życia i śmierci jest ważnym obowiązkiem rodziców. Trzeba się zastanowić, jak poinformować dziecko, że nie ma bliskiej osoby. To, jak dziecko odbierze wiadomość, że tata nie żyje lub mama nie żyje, zależy od tego, jak prawidłowo powiesz mu o śmierci. Trudna odpowiedzialność spada na barki tego, kto podejmuje się poinformowania dziecka o smutnym wydarzeniu.
Instrukcje
Krok 1
Konieczne jest natychmiastowe poinformowanie dziecka o śmierci bliskiej osoby, bez względu na to, jak bolesna może być dla Ciebie w tej chwili. Spóźnione wiadomości mogą wywołać nieufność, złość i niechęć do bliskich.
Krok 2
Wybierz ciche, ustronne miejsce i upewnij się, że masz wystarczająco dużo czasu na rozmowę.
Krok 3
Osoba najbliższa dziecku, której ufa i z którą będzie dzielił smutek, powinna porozmawiać o śmierci. Im więcej znajdzie u niego wsparcia, tym łatwiej będzie mu przystosować się do nowych warunków życia (bez taty czy mamy).
Krok 4
Dotknij dziecka podczas rozmowy. Weź go za rękę, przytul, posadź na kolanach. Kontakt ze skórą sprawi, że poczuje się chroniony, złagodzi cios i pomoże odzyskać siły po szoku.
Krok 5
Nabierz sił i wypowiedz słowa „zmarł”, „pogrzeb”, „śmierć”. Zwłaszcza małe dzieci, słysząc, że „tata zasnął na zawsze”, mogą później odmówić snu. Mów prawdę. Jeśli zmarły był chory, a dziecko o tym wiedziało, porozmawiaj o tym. Jeśli zdarzy się wypadek, opowiedz o wypadku, zaczynając od momentu, w którym z nim zerwał. Reaguj na jego słowa i uczucia, obserwuj jego reakcję. Bądź jak najbardziej empatyczny w tej chwili. Nie powstrzymuj go przed okazywaniem emocji. Nieprzeżywane uczucie żalu jest podstawą przyszłych chorób psychosomatycznych.
Krok 6
Być może dziecko zacznie zadawać pytania o to, co stanie się z ukochaną osobą po pogrzebie. Powiedz mu, że nie boli, nie jest zimno, nie potrzebuje jedzenia, światła i powietrza. W końcu jego ciało "zepsuło się" i nie da się go "naprawić". Ale jednocześnie musisz wyjaśnić, że większość ludzi wraca do zdrowia, radzi sobie z urazami i żyje długo.
Krok 7
Opowiedz nam o tym, co dzieje się z duszą człowieka, w oparciu o idee religijne przyjęte w Twojej rodzinie. Jeśli jesteś zgubiony, poproś o pomoc księdza, który pomoże ci znaleźć właściwe słowa.
Krok 8
Znajdź czas dla swojego dziecka podczas żałobnego okresu przygotowań. Jeśli zachowuje się cicho i nikomu nie przeszkadza, nie oznacza to, że nie potrzebuje uwagi i poprawnie rozumie, co się dzieje. Dowiedz się, w jakim jest nastroju, usiądź obok niego i dowiedz się, czego by chciał. Nie wyrzucaj mu, jeśli chce się bawić. Ale odmów się z nim bawić, tłumacząc, że jesteś zdenerwowany.
Krok 9
Zapisz codzienną rutynę swojego dziecka. A jeśli nie ma nic przeciwko, poproś go o wszelką możliwą pomoc, na przykład przy nakryciu stołu. Nawet pogrążeni w żałobie dorośli mogą być uspokojeni przyziemnymi czynnościami.
Krok 10
Uważa się, że dziecko może uczestniczyć w pożegnaniu ze zmarłym i zrozumieć sens pogrzebu już od 2, 5 roku życia. Nie ma potrzeby zmuszać go do obecności na pogrzebie, jeśli nie chce tego zrobić, ani go za to zawstydzać. Powiedz mu, co się stanie: tata zostanie włożony do trumny, wpuszczony do dziury, zasypany ziemią. Wiosną w tym miejscu stanie pomnik, krewni będą mogli go odwiedzić, przynieść kwiaty.
Krok 11
Niech dziecko pożegna się ze zmarłym, powiedz mu, jak to zrobić. I nie wyrzucaj mu, jeśli nie może dotknąć zmarłego.
Krok 12
Podczas pogrzebu zawsze obok dziecka powinna znajdować się osoba, która będzie z nim i będzie mogła go wesprzeć, pocieszyć. Albo może być tak, że straci zainteresowanie wydarzeniami, będzie chciał grać – to normalne. W każdym razie będzie to osoba, która może wyjść z dzieckiem i nie czekać na koniec rytuału.
Krok 13
Nie wahaj się płakać przed dziećmi i okazywać swoje uczucia: jesteś smutny i bardzo za nim tęsknisz. Ale staraj się obejść bez napadów złości, w przeciwnym razie dzieci mogą się bać.
Krok 14
Następnie pamiętaj o zmarłej osobie. Porozmawiaj o zabawnych rzeczach, które przydarzyły mu się i zmarłemu, ponieważ śmiech zamienia nieszczęście w lekki smutek. Pomoże ci to ponownie uświadomić sobie, co się wydarzyło i zaakceptować to. Aby dziecko nie nabrało poczucia strachu, że ktoś z jego rodziny lub on sam umrze, nie uspokajaj go kłamstwami, ale powiedz mu szczerze, że prędzej czy później wszyscy umrą. Ale umrzesz bardzo stary i starasz się nie zostawiać go samego. Nie używaj wizerunku zmarłego do kształtowania pożądanego zachowania u dziecka, na przykład: „Nie płacz, tata nauczył cię być mężczyzną, ale mu się to nie podobało.
