Obecnie niezależność jest najważniejszą cechą każdego człowieka. W tym przypadku samodzielność ma szerokie znaczenie: umiejętność znajdowania rozwiązań wszelkich problemów i nie przerzucania ich na barki obcej osoby, a także umiejętność podejmowania decyzji bez niczyjej pomocy i w pełni odpowiedzialny za ich wykonanie.
Instrukcje
Krok 1
Nie można zostawiać dziecka samego w domu, bo są różne dzieci i różni rodzice. Wszystko tkwi w indywidualnym rozwoju każdego dziecka, niezależnie od tego, czy jest samodzielne, czy wciąż nie oddala się od spódnicy mamy. Są też niespokojne dzieci, które boją się własnego cienia lub wręcz przeciwnie, są całkowicie spokojne, posłuszne, a może zatwardziałe chuligani? Ale mimo wszystko nie trzeba zostawiać dziecka w wieku poniżej trzech lat zupełnie samego bez nadzoru. Rzeczywiście, w tym wieku dzieci są nadal bardzo zależne od rodziców i nie mają wystarczająco rozwiniętego sensu, co może pomóc dziecku nie wpaść w kłopoty. Dla dziecka ogromne znaczenie ma autorytet słów rodziców. Należy pamiętać, że zanim zaczniesz wychodzić z domu, musisz odpowiednio przygotować dziecko.
Krok 2
Aby nauczyć się rozwiązywać swoje problemy całkowicie samodzielnie, bez zasięgania rady rodziców i być w pełni zdolnym do samodzielnego działania w swoim życiu, są korzystne okresy życia: wiek „ja” (2-3 lata), wejście w wiek ucznia (7 lat), rozwój dorastania (11-12 lat) i początek dorastania (16-17 lat).
Krok 3
Po raz pierwszy rodzice spotykają się z kwestią samodzielności swojego dziecka w wieku dwóch lat. Etap od 2 do 3 lat nazywany jest zwykle kryzysem „ja sam”. To wcale nie jest przypadek: właśnie w tym wieku dziecko zdaje sobie sprawę z osobistej separacji od rodziców, że nie jest częścią mamy lub taty, ale osobą, a mianowicie niezależną. Poprzez kryterium „co sam może” i „co dostanie za to”, dziecko zaczyna z wielką chęcią sprawdzać granice swojej samodzielności.
Krok 4
Początkiem nauki samodzielności dziecka mogą być krótkie nieobecności np. u sąsiada lub w sklepie spożywczym. Konieczne jest wcześniejsze ostrzeżenie dziecka o Twoim wyjeździe, a najważniejszą rzeczą jest uzyskanie jego zgody na Twoją nieobecność w domu. Nie obiecuj dziecku niczego w postaci np. słodyczy, za to, że przez jakiś czas nie będzie Cię w domu. Dziecko powinno zrozumieć, że nie idziesz do sklepu po prezenty, ale po niezbędne produkty. W przeciwnym razie dziecko przyzwyczai się do tego, że kupisz mu coś na swoją nieobecność i zacznie za każdym razem pytać: „Czy mi coś kupiłeś?” Całkiem możliwe jest obiecanie mu nagrody niematerialnego planu - tego, co kocha. Na przykład zrób mu swoje ulubione ciasto, upiecz naleśniki, zagraj z nim w jakąś grę.
Krok 5
Niektórzy uważają, że dziecko powinno przyzwyczaić się do samotności od szóstego miesiąca życia. Już w tym okresie życia może zająć się sobą, jeśli oczywiście rodzice dają mu taką możliwość.
Krok 6
Kiedy przygotowujesz obiad w kuchni, zostaw dziecko w pokoju, aby było zajęte. Niezależność z tą opcją rozwinie się w nim wielokrotnie szybciej. A z każdym dniem czas na samodzielne życie będzie się wydłużał. Tylko w takim przypadku dziecko będzie przygotowane na twoją całkowitą nieobecność.
Krok 7
Twoje dziecko dorasta, a Ty masz już nowe problemy: 5-7 lat (przedszkole dla seniorów), a zwłaszcza 7-9 lat (wiek szkolny), kiedy spędza coraz mniej czasu z mamą i zaczyna samodzielnie znajdować kontakt z otaczającą rzeczywistością i jego krąg społeczny znacznie się powiększa.
A teraz mówimy już nie o niezależności, ale także o nierozerwalnie z nią związanym bezpieczeństwie Twojego dziecka, którego podstawy należy dziecku przedstawić!
Krok 8
Aby dziecko czuło się bardziej komfortowo podczas Twojej nieobecności, a Ty zachowaj spokój, pamiętaj o kilku ważnych aspektach: nigdy nie strasz dziecka różnymi bukami i bykami chowającymi się w kącie i gotowymi zaatakować go, jeśli nie będzie Ci posłuszny. Bardzo trudno wtedy odwieść dziecko od tego, gdy chce się je zostawić samemu w domu. Przed wyjazdem powiedz dokładnie, kiedy wrócisz i upewnij się, że spełnisz swoją obietnicę. Jeśli się spóźnisz, zadzwoń i ostrzec dziecko. Dzieciak musi pamiętać, że w żadnym wypadku nie powinien zbliżać się do pieca. Nie jest tajemnicą, że nie można przewidzieć wszystkich wypadków, lepiej jest nie tylko zabronić niektórych rzeczy, ale także nauczyć dziecko korzystania z czegoś (na przykład kuchenki mikrofalowej). Jeśli planujesz wrócić, gdy na dworze jest już ciemno, pamiętaj o wcześniejszym włączeniu świateł we wszystkich pomieszczeniach, w których dziecko może się bawić, aby było spokojniej dla niego i dla Ciebie.
