Dziecko z przyjemnością chodzi do pierwszej klasy, potrafi czytać i liczyć, lubi się uczyć. Co się wtedy dzieje, dlaczego zainteresowanie zdobywaniem wiedzy zanika? Wielu rodziców oburzonych bazgrołami w zeszytach i niespełnioną pracą domową narzeka na niechęć swoich dzieci do nauki.
Najważniejsze, aby nie dopuścić do tego, aby proces się toczył. Nie ma znaczenia, w jakiej klasie jest twoje dziecko - pierwsza klasa czy ukończenie szkoły, spróbuj znaleźć przyczyny braku zainteresowania nauką. Wśród nich może być zmęczenie, które jest szczególnie widoczne w trzecim kwartale, brak zrozumienia materiału, nuda, nastoletnia miłość, problemy w relacjach z rówieśnikami czy nauczycielami. Pamiętaj, że złe oceny nie są powodem do zbesztania dziecka, ale sygnałem dla rodziców, że potrzebują pomocy: zajmij się materiałem edukacyjnym, pomyśl razem, zasugeruj rozwiązanie problemu i upewnij się, że negatywna ocena jest usunięte tak szybko, jak to możliwe.
Dla dziecka ważną rolę odgrywa rutyna. Kiedy Twoje dziecko idzie do szkoły, staraj się zachować pewien rytm życia, do którego jest przyzwyczajone. Aby złośliwy maluch stał się pilnym uczniem, potrzeba czasu i rodzicielskiej cierpliwości. Aktywność poznawcza młodszego ucznia ma charakter falisty. Okresy upartej nauki przeplatają się z okresami „niechęci” do nauki. Pierwsi uczniowie lepiej przyswajają wiedzę poprzez gry rytmiczne i poezję. Zaangażowanie się w jedną czynność przez ponad pół godziny jest dla nich trudne. Dlatego podczas odrabiania lekcji rób dziesięciominutowe przerwy na odpoczynek.
Umów się ze swoim dzieckiem na czas, kiedy studiuje, ogląda bajki, idzie na spacer lub bawi się w domu. Nie zostawiaj dziecka samego z lekcjami, nawet sama Twoja obecność pomoże mu samodzielnie poradzić sobie z pracą. Kiedy musisz coś zapamiętać, nauczyć się zasad, wymyślać rymy, używać improwizowanych przedmiotów, zadać pytania. Oglądajcie razem programy edukacyjne o nauce, przyrodzie, szukajcie ciekawych informacji w Internecie. Zajęcia nie powinny być nudne dla ucznia szkoły podstawowej, ale musi mocno wiedzieć: najpierw lekcje, potem rozrywka.
Edukacja na poziomie średnim i wyższym zbiega się z pewnym okresem dorastania dziecka. Wezwanie do dyscypliny u nastolatka nie jest łatwe. Odrzuca wartości swoich rodziców, czuje się jak dorosły. Surowo narzucając swoje metody, napotkasz jedynie opór. Pozwól mu wypróbować różne opcje odrabiania lekcji, przygotowania do lekcji, ale żądaj wyniku. Chwal go częściej, zachęcaj do niezależności. Dbałość o problemy i doświadczenia nastolatka, stały dialog między wami są ważnymi elementami komunikacji w tym okresie. Bądź przykładem dla dorastającego syna lub córki, unikaj w ich obecności negatywnych wypowiedzi na temat systemu edukacji, o bezużyteczności edukacji itp. Dzieci w tym wieku bardzo szybko pojmują sprzeczności między słowami a czynami dorosłych.
