Zaufanie między dziećmi a ich rodzicami jest kluczem do dobrego samopoczucia rodziny. W rodzinach, w których panuje zaufanie, dzieci postrzegają swoich rodziców nie jako ograniczenia wolności, ale jako swoich przyjaciół.
Do praktykującego psychologa rodzinnego często zwracają się rodzice nastolatków, którzy borykają się z takimi problemami, jak konflikty, utrata kontroli nad dziećmi, brak szacunku i nieposłuszeństwo rodziców, problemy szkolne, zachowania autodestrukcyjne, wczesne współżycie seksualne i nastoletnie ciąże. Rozumiejąc wszystkie te sytuacje, eksperci często dochodzą do wniosku, że większości problemów można by łatwo uniknąć, gdyby młodzież ufała rodzicom, a ci z kolei interesowali się życiem swoich dzieci.
Dla większości rodziców zainteresowanie życiem dziecka polega na pytaniu, jak jest w szkole, pytaniu o oceny, sprawdzanie gotowości do pracy domowej i to wszystko. Jednak życie nastolatka, ze względu na specyfikę wieku okresu przejściowego, wykracza daleko poza szkołę. I to poza szkołą pojawia się większość problemów. Dlatego niezwykle ważne jest budowanie relacji opartych na zaufaniu ze swoimi dziećmi.
Jak zdobyć zaufanie dzieci?
Zaufanie dziecka do rodziców tkwi w naturze od dzieciństwa. Niemowlęta ufają swoim matkom i ojcom, ponieważ karmią go, opiekują się nim, chronią i chronią. Zadaniem rodziców jest utrzymanie tego zaufania. A to nie jest takie proste.
Psychologowie opracowali szereg zaleceń, aby utrzymać zaufanie lub budować zaufanie od podstaw:
- Posłuchaj swojego dziecka. Dzieci mają setki języków, którymi mówią o sobie. Są to wspólne wypowiedzi ustne, rysunki, gry, ulubione książki, muzyka, ubrania, zajęcia. Wszystko to pomaga budować obraz świata dziecka. Dzieci potrzebują uwagi, ale jeszcze bardziej potrzebują rodziców, aby ich wysłuchali. I bez przerywania, bez kłótni, bez wyrażania wartościującej opinii. Dziecko musi mieć możliwość mówienia. Wtedy zrozumie, że rodzice szanują jego myśli i uczucia.
- Naucz się rozumieć swoje dziecko. W psychologii jest takie ćwiczenie jak „kijka mówcy”: ten, w którym jest w swoich rękach, może mówić, dopóki rozmówcy go nie zrozumieją. Jednocześnie rozmówcom zabrania się wyrażania opinii, gdy kij jest w rękach mówcy. To ćwiczenie jest przydatne, ponieważ umożliwia zrozumienie każdego uczestnika. A to jest ważne zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.
- Daj możliwość uczestniczenia w radach rodzinnych. Rady rodzinne nie tylko jednoczą, ale dają dziecku poczucie, że jego zdanie ma znaczenie. A sekretem sukcesu nie jest omawianie problemów, ale znajdowanie wspólnych sposobów ich rozwiązywania. Członkowie rodziny muszą zrozumieć, że poradnictwo nie polega na obwinianiu ich za problemy i powodowaniu emocjonalnego dyskomfortu, ale na pomaganiu im w znalezieniu rozwiązań.
- Skoncentruj się na tych aspektach zachowania, które mogą szkodzić zdrowiu dziecka lub innych osób. Dzieci przez całe życie próbują różnych ról. I to jest w porządku! Jeśli twoja nastolatka nosi luźne ubrania i farbuje włosy na jasne kolory, nie martw się zbytnio. Ale jeśli zdecydował się na tatuaż lub blizny, warto już omówić ten problem na radzie rodzinnej.
- Daj więcej wolności i odpowiedzialności Jedną z głównych zasad wychowywania dzieci jest nie robienie za nie tego, co są w stanie zrobić same. Przestrzegając tej zasady rodzice czynią swoje dzieci bardziej samodzielnymi i odpowiedzialnymi. Ważne jest również, aby w miarę możliwości przydzielać dzieciom ważne rzeczy. Na przykład sporządzenie listy zakupów, przygotowanie weekendowego posiłku lub opieka nad zwierzętami.
- Nie daj się manipulować. Każde dziecko od czasu do czasu będzie sprawdzać siłę swoich rodziców, próbując nimi manipulować. Wykorzystane zostaną takie ulubione techniki, jak „nie rozumiesz mnie”, „nie kochasz mnie”, „dlaczego jestem wszystkim coś winien przez cały czas?”. itp. W przypadku wszystkich prób osiągnięcia pożądanego kosztem nienarodzonego dziecka zaleca się odpowiedź nie na proste „nie”, ale „przekonaj mnie”. Stopniowo dziecko zacznie rozumieć, że to, co słuszne, powinno przeważać nad prostymi impulsami i działaniami.
- Szanuj przestrzeń osobistą. Im bardziej rodzice kontrolują krnąbrnego nastolatka, tym bardziej staje się przebiegły. Nastolatkowie, których rodzice sprawdzają swoje torby i osobiste strony w sieciach społecznościowych w celu znalezienia „kompromisowych dowodów”, uczą się tylko ostrożniej je ukrywać. Wtedy nie może być mowy o jakimkolwiek zaufaniu.
- Zapamiętaj podtekst. Kiedy wieczorem nastolatek dzwoni do rodziców i mówi „proszę zabierz mnie stąd, poszłam na alkohol”, to ufa rodzicom w 100%. Ale z jakiegoś powodu to właśnie takie zachowanie spowoduje złość i skandal rodzinny. Wtedy następnym razem dziecko pomyśli, że lepiej nic nie mówić. Ale wtedy konsekwencje mogą być znacznie gorsze.
O uczuciach dzieci i rodziców
Już od pierwszych miesięcy życia dziecko doświadcza różnych uczuć: radości, złości, podniecenia, smutku, smutku, strachu. Dlatego w relacjach rodzinnych niezwykle ważne jest uznanie, że każdy ma prawo do swoich uczuć: mama, tata, dziecko. Wszyscy członkowie rodziny mogą się zmęczyć, obrażać, zdenerwować lub odwrotnie, odczuwać przypływ siły, energii i radości. To samo wydarzenie może wywołać u każdego inne uczucia.
Ważne jest, aby wszyscy członkowie rodziny nauczyli się nie bać się otwarcie mówić o swoich uczuciach i szanować uczucia innych. To, co rodzice uważają za trywialne, może być niezwykle ważne dla ich dzieci i na odwrót.
