Rodzice często czują się nieswojo, rozmawiając o sytuacji, gdy ich dziecko zabrało cudzą rzecz lub ukradło pieniądze. Ale w większości przypadków wszystko nie jest takie przerażające: istnieje możliwość odzwyczajenia go od brania rzeczy innych ludzi bez pozwolenia, wystarczy w tym celu przeprowadzić pewne działania edukacyjne.
Instrukcje
Krok 1
Nie rzucaj od razu negatywnych emocji na swoje dziecko. Spróbuj znaleźć możliwą przyczynę jego kradzieży, chociaż może być zawoalowana.
Krok 2
Pomyśl, może w ten sposób daje Ci sygnały, że w życiu brakuje mu Twojej czułości, czułości, uwagi i miłości. Mając deficyt miłości, dorastając i tracąc uczucie do rodziców, może czuć się całkowicie samotny.
Krok 3
Zainteresuj się, jak układają się jego relacje z rówieśnikami. Aby przyciągnąć do siebie ich uwagę, zasłużyć sobie na przyjaźń, może wręczać dzieciom skradzione prezenty. Przedstaw swojemu dziecku inne metody poprawy statusu rówieśników. Zbierz jego przyjaciół w domu, baw się z dziećmi, zorganizuj wakacje i nie zapomnij mówić o swoim dziecku z szacunkiem, pokaż, jak bardzo uważasz jego opinię.
Krok 4
Bądź bardziej uważny na potrzeby swojego dziecka. Jeśli przyniósł do domu zabawkę z pokoju zabaw, to wszystko może być tak, aby w ten sposób spełniło się jego stare marzenie. Nie dopuszczaj do sytuacji, w których jego długie i uporczywe pragnienie jest niezaspokojone, powodując nadmierną nerwowość i napięcie. Podaruj mu prezent, o którym tak z pasją i od dawna marzył, korzystając z okazji (urodziny, jakieś osiągnięcie lub sukces dziecka).
Krok 5
Jeśli dziecko przyniosło zabawkę należącą do rówieśnika, spróbuj poznać niuanse ich związku. Co może kryć się za takim aktem - chęć zaprzyjaźnienia się z tym dzieckiem, przyciągnięcia jego uwagi lub odwrotnie, zaniedbywania go?
Krok 6
Zwróć uwagę na to, jak on sam odnosi się do tego aktu - żałuje, wierzy, że jest w porządku rzeczy lub wstydzi się. Twoja ocena działań dziecka powinna być stanowcza i surowa, jeśli w ogóle nie ma poczucia winy. Daj mu znać, że jesteś zaskoczony jego zachowaniem i nie lubisz go. Wyraź pewność, że jest dorosły i rozumie, które działania są złe, a które dobre, aby to się więcej nie powtórzyło.
Krok 7
Nie skupiaj się na sprawieniu, by dziecko poczuło się winne, jeśli zrozumie, że jego czyn jest zły, ale raczej namaluj obraz uczuć tego, który zgubił swoją rzecz. Jednocześnie opracuj strategię zwrotu przedmiotu właścicielowi bez zbędnego upokorzenia.
Krok 8
Nie pozwól, aby Twoje dziecko było publicznie osądzane ani nie nalegaj na demonstracyjne przeprosiny. To wcale nie jest konieczne. Często jest to niemożność przywrócenia wszystkiego na swoje miejsce i strach przed wyznaniem, że uczucia dziecka są zaostrzone. Zorganizuj spotkanie dzieci (najlepiej bez dorosłych), na którym może nastąpić przekazanie zabawki.
Krok 9
Wyjaśnij dziecku, że nie akceptujesz kradzieży w jakiejkolwiek formie. Wyjaśniaj mu regularnie, dlaczego nie możesz zabrać cudzych i różnicy między nieznajomymi a swoimi zabawkami i rzeczami.
Krok 10
Pomóż swojemu dziecku dowiedzieć się, że kradzież prędzej czy później zostanie ujawniona, ale tajemnica nadal będzie widoczna. Ukradzioną rzecz trzeba będzie zresztą zwrócić pod potępiającymi spojrzeniami i być może w niełasce.
Krok 11
Skieruj jego energię „w spokojny kanał”. Dowiedz się, co go interesuje (fotografia, sport, książki, sztuka). Osoba, której życie wypełnione jest ciekawymi rzeczami, czuje się bardziej potrzebna. A może będzie miał przyjaciela, przynajmniej jednego.
Krok 12
Naucz swoje dziecko myślenia o uczuciach innych, empatii. Przedstaw mu zasadę: „Zawsze zachowuj się tak, jak chcesz być traktowany z tobą” i wyjaśnij znaczenie przykładami ze swojego życia.
Krok 13
Jeśli dziecko kradnie stale i bez powodu, pokaż to neuropsychiatrowi, który w razie potrzeby je skoryguje.
