Uważa się, że potrzeba szczęścia i radości jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka. Jednak nie każdemu udaje się zbliżyć do tego stanu, a czasami ludzie samodzielnie odmawiają szczęścia.
Życie na autopilocie
Najłatwiej przegapić własne szczęście, gdy nie wiesz dokładnie, czego chcesz od życia. Często człowiek od dzieciństwa żyje według wzorca, kończy szkołę, do której go posłali rodzice, potem uczelnia, do której najłatwiej było wejść, idzie do pracy w pierwszej kolejności tam, gdzie go przyjęto, potem poznaje mężczyznę lub kobieta i wychodzi za mąż, ma dzieci… Życie w tym przypadku może toczyć się nieświadomie, jakby automatycznie. Pod wpływem pewnych okoliczności człowiek może nagle pomyśleć, że życie jest dla niego nudne i że chciał czegoś innego. Ktoś zdecyduje się na zmianę, ale ktoś nie będzie miał odwagi, bo nieznane jest przerażające.
Lęki i kompleksy
W przypadku, gdy człowiek początkowo wie, czego chce i czego potrzebuje do szczęścia, czasami przeszkadzają mu kompleksy, lęki i niezdecydowanie. Na przykład młody człowiek chce zostać artystą lub projektantem, ale pod presją rodziców idzie na studia, aby zostać prawnikiem. Nawet jeśli uda mu się zrobić dobrą karierę, najprawdopodobniej poczuje niezadowolenie i będzie obwiniał się, że nie jest w stanie obronić swoich pragnień. Zdarza się też, że człowiek marzy o zrealizowaniu się w zawodzie, w którym wymagana jest oratorium, ale publicznie ze strachu nie potrafi nawet połączyć dwóch słów. Wtedy może spróbować przezwyciężyć strach, w tym z pomocą psychologa. Jeśli to się nie powiedzie, marzenie pozostaje niespełnione.
Często ludzie są powstrzymywani przez opinię publiczną i istniejące stereotypy. Na przykład 35-latek zdał sobie sprawę, że chce zmienić zawód i ma nawet pewną sumę ubezpieczenia, aby ukończyć kursy lub założyć własną firmę. Ale przyjaciele i krewni sceptycznie podchodzą do jego pomysłów i mówią, że jest już za późno i że najważniejsza jest stabilność. A człowiek nie może sobie pozwolić na bycie wewnętrznie niezależnym i robienie tego, co chce.
Trudno jest być szczęśliwym dla kogoś, kto dorastał w rodzinie o surowym wychowaniu i nie uważa swoich pragnień za godne uwagi. Nie jest przyzwyczajony do identyfikowania swoich potrzeb i ich zaspokajania. Zawsze stara się robić to, co jest potrzebne. Taka osoba może być pracoholikiem i pozbawić się odpoczynku, a w rodzinie starać się przede wszystkim o męża lub żonę i dzieci, a zapomnieć o sobie. To zachowanie wynika przede wszystkim z niskiej samooceny, braku miłości własnej i poczucia bezwartościowości.
Życie osobiste
Ludzie nie są wystarczająco szczęśliwi również dlatego, że nie mogą być blisko swoich bliskich. W ten sposób mężczyzna lub kobieta mogą kochać osobę, która jest już w związku małżeńskim i ma dzieci. Nie każdy ma odwagę zniszczyć rodzinę. Albo mężczyzna nie odważy się oświadczyć kobiecie, a potem poślubi inną. Również kochankowie mogą rozejść się pod presją rodziców i ze względu na przynależność do różnych warstw społeczeństwa.
