Dużo się dziś mówi o agresji nastolatków, która jest rzeczywiście poważnym problemem, zwłaszcza dla rodziców. Ale, w przeciwieństwie do nieporozumień, problem ten można całkowicie rozwiązać dzięki uważnej i wyrozumiałej postawie ze strony dorosłych.
Ważne jest, aby zrozumieć przyczyny zmiany charakteru i agresywności
Przyczyną agresywności może być burza hormonalna lub system zakazów i nadmiernych wymagań ze strony dorosłych, będący konsekwencją ukrytej urazy. Czasami agresja jest wykorzystywana jako sposób na autoafirmację, co jest szczególnie ważne dla nastolatka - ważne jest, aby zdobył szacunek i uznanie ze strony rówieśników.
Dlatego w obliczu przejawów agresji ważne jest, aby rozważyć tę sytuację nie z pozycji oskarżenia, ale zrozumieć prawdziwą naturę takiego zachowania. Jednocześnie ważne jest odróżnienie prawdziwej agresywności od impulsywności, bezmyślności działań związanych z okresem dojrzewania. Aby to zrozumieć, a także przyczyny agresywności, może pomóc tylko ciągły dialog i ufny kontakt z nastolatkiem.
Nie odchodź za daleko
Największym błędem w próbach „naprawienia” agresywnego nastolatka jest to, że rodzice polegają na karze jako głównym sposobie rozwiązania problemu. Oczywiście do agresji nie należy zachęcać, ważne jest jasne określenie stanowiska, że takie zachowanie jest niedopuszczalne, budzi niepokój. Ale należy to zrobić bez nadmiernej surowości. W końcu mówimy tylko o niestabilnej psychice nastolatki, buntującej się przeciwko karom i zakazom.
Ukaranie nastolatka, zwłaszcza bez zrozumienia przyczyn, jest z jego punktu widzenia niesprawiedliwe, ryzykujesz jedynie pogorszenie sytuacji.
Pamiętaj, że najgorszą rzeczą w niestabilnej samoocenie nastolatka jest stanie się „wyrzutkiem”. Karząc dziecko, a tym bardziej stale mówiąc o nim w negatywny sposób, demonstrujesz właśnie odrzucenie, odrzucenie. W rezultacie kontakt i zaufanie zostaną całkowicie utracone, co tylko bardziej zwróci nastolatka przeciwko Tobie, utwierdzając go w przekonaniu, że agresja i siła to jedyne sposoby rozwiązania konfliktu.
Miejmy szansę porozmawiać
I odwrotnie, spokojna, ufna atmosfera, zdolność rodziców do wygładzania ostrych zakrętów w nieuniknionych konfliktach z nastolatkami stworzy u nastolatka poczucie, że jest doceniany i wspierany we wszystkich swoich trudnościach i problemach, co oznacza, że niezbędny grunt zostanie stworzony do rozwiązywania problemu agresji. Stań się przykładem skutecznego zachowania, daj dziecku możliwość doświadczenia znalezienia kompromisowych rozwiązań.
Jeśli rozumiesz, że nastolatkowi trudno jest się powstrzymać, daj mu możliwość wyrzucenia swojej agresji bez krzywdzenia innych, pozwól mu mówić i być w stanie słuchać.
Naucz swojego nastolatka, aby kierował nadmiar energii w konstruktywne kanały - na przykład uprawianie sportu. Przedstaw im techniki psychologiczne, które pomogą złagodzić stres i znaleźć spokój ducha.
Pamiętaj, że nie ma problemów psychologicznych, z którymi miłość i wzajemne zaufanie nie pomagają sobie poradzić. A dorastanie… mija, a zaufanie pozostaje na całe życie!
