Umiejętność prawidłowego komunikowania się z dziećmi znacznie ułatwia życie zarówno dziecku, jak i dorosłemu, zwłaszcza w sytuacjach, gdy dziecko ogarniają negatywne uczucia i nie radzi sobie z samym sobą. Umiejętność rozmowy z dzieckiem pomoże w takiej sytuacji znaleźć odpowiednie słowa, aby nie urazić dziecka i nauczyć go odpowiedzialności.
Instrukcje
Krok 1
Rozmawiaj z dzieckiem w jego języku. Język zmysłów. Dzieci, jak żaden inny dorosły, podlegają emocjonalnemu niepokojowi. Jeśli widzisz zdenerwowane dziecko, zwłaszcza nastolatka, najpierw go posłuchaj. Pomyśl o tym, jak czuje się dziecko, wyobraź sobie siebie na jego miejscu. Jak byś się czuł w takiej sytuacji? Nazwij sobie to uczucie i zastanów się, jak można zaspokoić jego pragnienia. Czy to zranienie, złość czy ból.
Powiedz dziecku, co aktualnie myślisz. Zrozumie, że uznajesz jego prawo do doświadczania tych uczuć. Jednocześnie powinieneś mówić nie to, co powinien czuć, ale to, czego naprawdę doświadcza.
Krok 2
Aby zrozumieć dziecko, nie trzeba zadawać mu pytań, których może nie rozumieć lub na które nie chce odpowiadać, ale zwracać się do niego w formie wypowiedzi. Na przykład zamiast „Co znowu zrobiłeś?” musisz powiedzieć: „Najwyraźniej miałeś dzisiaj ciężki okres”. To ponownie pozwoli dziecku wiedzieć, że rozumiesz, jak się czuje. Nie ma potrzeby skupiania negatywnej uwagi na dziecku z pytaniami. Mów o tym, co czujesz lub co zamierzasz zrobić, a nie o tym, co dziecko musi zrobić. Zgódź się, że dziecko lepiej zaakceptuje „Martwię się o ciebie, muszę wiedzieć, jak wrócisz do domu”, a nie „Gdzie idziesz, jak wrócisz do domu?”
Krok 3
Odpędź stereotypy. Twoje dziecko nie powinno być takie jak inne dzieci. I nie powinieneś stosować wobec nich metod, które stosują do nich inni. Postępuj zgodnie z następującym algorytmem:
1. Sformułuj swoją myśl w jednym zdaniu.
2. Rozmawiaj o swoich uczuciach i myślach („Martwię się”).
3. Pokaż, do czego może prowadzić zachowanie dziecka. Możesz nawet trochę przesadzić.
4. Przyznaj, że nic nie możesz zrobić, tym samym wyjaśnij, co dziecko musi zrobić.
5. Pokaż, że możesz pomóc.
6. Sprawiaj wrażenie, że jesteś pewny mocnych stron swojego dziecka, że sam poradzi sobie z sytuacją.
