Aby wykonać zastrzyk dziecku, nie wystarczy tylko dobra znajomość techniki wstrzykiwania. Oprócz znajomości technologii wymagana jest znajomość psychologii dziecka. W końcu dzieci to kategoria pacjentów najbardziej bezbronnych i bezbronnych, wymagających szczególnej uwagi i uczestnictwa. Potrzeba również silnych nerwów, aby wytrzymać łzy dzieci, które często towarzyszą zabiegowi.
Instrukcje
Krok 1
Przestrzeganie określonej sekwencji czynności podczas wstrzykiwania dziecku przyda się zarówno laikowi, jak i pracownikowi medycznemu: Aby wykonać zastrzyki dzieciom, zaaranżuj biuro lub inne miejsce, w którym wykonuje się zastrzyk w ciekawy i oryginalny sposób. Używaj jasnych plakatów, układaj piękne zabawki.
Krok 2
Najpierw porozmawiaj z dzieckiem o abstrakcyjnych tematach. Zaangażuj swoje dziecko w dialog z tobą. Jest to konieczne, aby osłabić czujność małego człowieka i odwrócić jego uwagę od nieprzyjemnych myśli o nadchodzącym zastrzyku. I bez względu na wiek dziecka, nawet niemowlęta reagują na miłe słowa i delikatny głos.
Krok 3
Podaruj dziecku przedmiot, który na chwilę go zainteresuje. Może to być niezwykła zabawka, książka lub strzykawka medyczna bez igły. Zagraj w kreskówkę lub program dla dzieci, jeśli to możliwe.
Krok 4
Następnie działaj szybko i wyraźnie. Przygotuj strzykawkę z lekiem. Posmarować miejsce wstrzyknięcia alkoholem lub roztworem antyseptycznym do skóry. Wstrzykiwać. Kontynuuj rozpraszanie dziecka, rozmawiając podczas podawania leku. Jeśli robisz zastrzyk bardzo małemu dziecku, używaj głośnych i szorstkich dźwięków, aby odwrócić jego uwagę. Aby zrobić zastrzyki dzieciom, pamiętaj o wejściu w ich pozycję i pamiętaj o podobnej sytuacji w dzieciństwie.
Krok 5
Po zakończeniu zabiegu pochwal dziecko, niezależnie od jego reakcji na zastrzyk. Powiedz mi, jaki to fajny facet, jakim odważnym i silnym dzieckiem, że wcale nie boi się zastrzyków i że doskonale zniósł ten zastrzyk. Chwal, nawet jeśli dziecko płakało i się bało.
Krok 6
Na koniec skup się na tym, aby zastrzyk w ogóle nie był bolesny i następnym razem nie trzeba się go bać. Jeśli dziecko płacze, zrób to, gdy się uspokoi. Poproś dziecko, aby odpowiedziało twierdząco, że tak naprawdę nie cierpi.
