Większość współczesnych rodziców wychowuje swoje dzieci zgodnie z podstawową zasadą centryzmu dziecka: „Wszystko najlepsze dla dzieci”. A mało kto myśli, że szczęście dziecka nie leży w najnowszym modelu iPhone'a i nie w ogromnej liczbie dodatkowych czynności.
Jak wychować dziecko? Z jakiegoś powodu współcześni rodzice coraz częściej inwestują w odpowiedź na to pytanie o znaczenie materialne, a nie moralne. Zupełnie zapomnieliśmy, że niedrogie wykształcenie i to, co najlepsze w „arsenale” naszych dzieci, to podstawa charakteru, nawyków i postaw wobec otaczającego ich świata, bliskich i przyjaciół. Wychowujemy dzieci zgodnie z zasadą dzieciocentryzmu. Rosyjski dziennikarz i prozaik Jewgienij Schwartz opisał to zjawisko społeczne dokładniej niż wszyscy psycholodzy i pedagodzy w połowie ubiegłego wieku: „Dzieci trzeba rozpieszczać, bo tylko w ten sposób można wyrosnąć z nich na prawdziwych rabusiów”.
Jeśli najlepsze stanie się wrogiem dobrego
Współczesne mamy i tatusiowie starają się zrekompensować brak uwagi i osobistej komunikacji wszystkim, co najlepsze – komercyjnymi szkołami i przychodniami, markowymi ubraniami i drogimi gadżetami. Harmonijny rozwój? Łatwe - rysowanie, pływanie, sport, języki obce. A takie podejście ma negatywny wpływ nie tylko na dziecko, ale także na dorosłych. Na wszystko trzeba mieć czas - do pracy, w porze lunchu, czy zabrać dziecko do kręgu (szkolenia, zajęcia). Nie wszystkich stać na nianie i asystentki, więc trzeba poświęcić chwile odpoczynku i nerwy.
Pierwszą ofiarą dzieciocentryzmu są dorośli. I chodzi nie tylko o to, że dźwigają duży ciężar, ale także o to, że prędzej czy później mama i tata (babcia i dziadek) urządzają konkurs – kto może i będzie miał czas, aby zrobić jak najwięcej dla swojego ukochanego dziecka. Rozwija się konflikt, co dziecko obserwuje i to ono zaczyna uważać się za swojego winowajcę.
Nie bogactwo, szczęście ani biedne „bogate” dzieci
Dla dziecka zamieszanie wokół niego prędzej czy później staje się jak taniec z bębenkami i zaczyna go nienawidzić lub uważać za rzecz oczywistą. W efekcie buduje rodzinę w myśl zasady „wszystko jest dla mnie, jestem centrum wszechświata”. Ale jak będzie wyglądała ta rodzina, gdyby druga połowa wychowała się w niej dokładnie na tej samej zasadzie?
Pokażę Ci świat harmonii i szczęścia
Nauczanie dziecka to główne zadanie rodziców. W naszym przykładzie tworzą obraz otaczającego świata i wzór zachowania w rodzinie. W okresie kształtowania postaci mama i tata powinni przejąć rolę lidera, lidera i mentora. W rodzinie, w której praktykuje się dzieciocentryzm, ta rola zostaje przesunięta i przeniesiona na dziecko - to ono decyduje o tym, co i kiedy, dlaczego i ile. Nieukształtowany układ nerwowy dzieci w takiej rodzinie jest narażony na stres, który w wieku 16-18 lat skutkuje uporczywą apatią. Dziecko po prostu męczy się zgiełkiem i dążeniem do nieosiągalnego. A jeśli on również nie spełnił niektórych nadziei swoich rodziców, może to skutkować trwałym kompleksem niższości.
Jaki jest sekret sukcesu
Childocentryzm to pułapka we współczesnym świecie, ale tej „pułapki” łatwo uniknąć. Jak prawidłowo wychowywać dzieci? Śledź tylko 4 podstawy komunikacji.
- Pokaż, że twoja druga połowa też wiele dla ciebie znaczy.
- Bądź samolubny - nie zapominaj o swoich pragnieniach, potrzebach, nie próbuj przewidywać pragnień dziecka.
- Wyraźne granice nawet w codziennej rutynie (śniadanie, obiad, kolacja, czas snu, zabawy i aktywności) pomogą zmniejszyć niepokój dziecka i zbudować poczucie pewności siebie. Ponadto ważne są również zasady zachowania – nie da się i można pozostać niezmienionym, niezależnie od sytuacji.
- Pozbądź się iluzji - nie musisz wychowywać swojego dziecka, chroniąc go przed rzeczywistością. To nauczy go odpowiednio postrzegać społeczeństwo, budować relacje z innymi bez pomocy rodziców.
A co najważniejsze – bądźcie razem więcej, rozmawiajcie, zostańcie przyjacielem, a nie źródłem materialnego bogactwa.
