Współczesne dzieci często cierpią na różne wady mowy: jąkanie się, niewyraźną dykcję, połykanie pewnych dźwięków oraz trudną wymową dźwięków i słów.. Czasami wynika to z fizjologii, na przykład wrodzonych zmian artykulacyjnych w aparacie mowy. Ale najczęściej problemy i trudności wymowy związane są z rozwojem dziecka, jego stanem psychicznym.
Wrodzone patologie można skorygować, kontaktując się ze specjalistami. Ale jeśli problemy z mową są związane z rozwojem umysłowym i stanem psychicznym dziecka, wiele zależy od dorosłych, ich zachowania i znajomości cech rozwojowych ich dziecka.
Rodzice są formalistami: wymaganie rodzi strach
Jedną z najczęstszych przyczyn słabego rozwoju mowy są nadmiernie wymagający i surowi rodzice. Często zdarza się, że dziecko jest niegrzeczne, oddaje się, popełnia pochopne czyny. Taka jest jego natura, którą maluchowi trudno „przezwyciężyć”. Po zrobieniu czegoś, czego mama i tata mogą nie lubić, dowcipniś zaczyna się martwić, martwić. Niepokój przed nadchodzącą rozgrywką przeradza się w strach. Kiedy przychodzi czas na wyjaśnienia z bliskimi, niespokojne i wzburzone dziecko zaczyna się „dusić” (napięty stan emocjonalny powoduje szybki puls, usta i język zaczynają wysychać). Niewłaściwe oddychanie jest pierwszą oznaką i objawem trudności w mówieniu. W ten sposób pojawia się jąkanie.
Kochający rodzice promują infantylizm
W niektórych rodzinach zbyt dużo uwagi poświęca się dzieciom. Może to wynikać z różnych przyczyn. Dziecko może być długo wyczekiwanym pierworodnym lub odwrotnie, spóźnionym dla starzejących się rodziców. Syn lub córka nadmiernie kochających rodziców staje się ulubieńcem wszystkich, rozpieszczonym i kapryśnym. Ich zachowanie przypomina zachowanie małych dzieci, nawet jeśli mają już 15 lat. Dziecinne dzieci płaczą, ich nastrój często się zmienia. Nie tylko zachowują się jak małe dzieci, ale także mówią jak małe dzieci. Charakteryzuje je seplenienie i „dziecinna” intonacja.
Rodzice pracoholicy – metoda liberalnego rodzicielstwa
Wielu problemom z mową u dzieci można by zapobiec, gdyby rodzice, żyjąc z pracą i codziennymi przeciwnościami losu, często zajmowali się swoimi dziećmi. Dotyczy to nie tylko tych, którzy spędzają zbyt dużo czasu w pracy, ale generalnie wszystkich rodziców, którzy nie zwracają (z różnych powodów) uwagi na swoje dzieci.
Logopedzi twierdzą, że wielu wadom mowy łatwiej zapobiegać niż leczyć. Wystarczy posłuchać dziecka, zainteresować się jego problemami, zmartwieniami, poznać przyczyny jego obaw. W końcu rozwój mowy jest bezpośrednio związany z rozwojem osobowości dziecka, z jego stanem psychicznym.
Rozmawiaj z dziećmi
Dzieci uczą się mówić naśladując dorosłych. Dlatego trzeba z nimi cały czas rozmawiać, umieć słuchać, uczyć innych słuchać. Nie spiesz się, aby porozmawiać z dziećmi, jakby przy okazji. Mów powoli, czule, często nazywając różne rzeczy, używając różnych synonimów tematu. Używaj przysłów i powiedzeń, pięknych porównań i metafor w rozmowie z dzieckiem.
Nie przejmuj się zbytnio dźwiękami, których dziecku jeszcze się nie udało. W przeciwnym razie sprawisz, że dziecko będzie zawstydzone i poczuje się niedoskonałe. Co więcej, nie powtarzaj za nim „niezdarnych” słów. Jeśli dziecko (celowo lub nie) wymówiło to słowo niepoprawnie, powtórz to słowo jeszcze raz, ale już poprawnie. Dzieci nieświadomie naśladują dorosłych, a dziecko będzie dążyć do poprawnej wymowy.
Najważniejsze to być cierpliwym w drodze do opanowania przez dziecko poprawnej mowy.
