O ile w Rosji praktyka adopcji dzieci ze szkół z internatem jest niewielka, o tyle na Zachodzie jest już dość powszechna. Coraz częściej rosyjscy rodzice wyrażają chęć opiekowania się cudzym dzieckiem.
Kiedy rodzice przychodzą do władz opiekuńczo-opiekuńczych z chęcią zostania rodzicami zastępczymi, wówczas specjaliści badają rodzinę, przygotowują ją na spotkanie z nowym dzieckiem. Największą popularnością cieszą się dzieci poniżej trzeciego roku życia, a następnie 6-7 lat. Lepiej, jeśli dziecko zostanie właśnie odebrane rodzinie. Dlatego w internatach najczęściej przebywają dorastające dzieci, które od dłuższego czasu są odcięte od swoich rodzin. Z reguły dzieci te są rzadziej adoptowane. To właśnie o nich warto opowiedzieć bardziej szczegółowo.
Dzieci z sierocińca wychowywane są trochę inaczej: nie piorą, nie sprzątają, nie potrafią gotować, nie znają cen, nie chodzą na zakupy. Nie znają się nawet na mieście, bo nie jeżdżą na wycieczki, praktycznie nigdzie nie jeżdżą.
Takie dzieci są obsługiwane przez specjalną kadrę, więc dzieci w internacie są praktycznie bezradne w realnym świecie. Co rodzice zastępczy powinni wiedzieć o tych dzieciach?
Nie ma co bać się zabrać ze szkoły nawet dorosłych dzieci. Takie dzieci po prostu marzą o założeniu rodziny. Jeśli dzieci poniżej 10 roku życia mogą nadal być kapryśne, starsze dzieci są świadome swojej niechęci do powrotu do internatu, dlatego starają się być posłuszne.
Dzieci z internatu nie mają możliwości wyrażania swojej miłości, bo niań i wychowawców nie starcza dla wszystkich. Dlatego im starsze dziecko, tym trudniej mu podejść, po prostu przytulić, powiedzieć czułe słowo. Na początku takim dzieciom bardzo trudno będzie odbierać słowa, wyda im się, że nikt tego nie potrzebuje. Jednak młodzież z internatu bardzo potrzebuje miłości rodziców, ale absolutnie nie potrafią przyjąć takiej miłości. Dziecko ze schroniska musi być bardzo stopniowo i ostrożnie przyzwyczajane do takich słów jak mama i tata, do okazywania uczuć. Może to potrwać miesiąc lub dłużej.
Im mniejsze dziecko, tym łatwiej i szybciej wchodzi do nowej rodziny, tym trudniej jest pod tym względem młodzieży. Sieroty bardzo często stają się dorosłymi znacznie szybciej niż dzieci dorastające w rodzinie. Udało im się wypić smutek od samego początku i dlatego rozumieją, że od najmłodszych lat muszą stanąć na nogi.
Będąc w nowej rodzinie, nastolatki już chętnie pomagają rodzicom, ale bardzo często zaczynają protestować, a nawet uciekają z domu. Dzieje się tak, ponieważ wydaje im się, że nikt ich nie kocha. Nastolatki są przyzwyczajone do tego, że zwykle nikt się nimi nie przejmuje. Musisz wykazać się maksymalną cierpliwością i uwagą takim dzieciom, nauczyć się je rozumieć i kochać. Stopniowo, po pewnym czasie, dziecko z pewnością cię odwzajemni, zamieniając się w naprawdę kochaną osobę.
