Znieczulenie zewnątrzoponowe podczas porodu stało się w ostatnich latach najczęstszą metodą uśmierzania bólu. Dzięki niej ból podczas porodu zostaje zmniejszony lub całkowicie wyeliminowany, co sprawia, że poród jest wygodniejszy i bezpieczny dla mamy i dziecka.
Znieczulenie podpajęczynówkowe podczas porodu
W przypadku znieczulenia podpajęczynówkowego do dolnego odcinka kręgosłupa wprowadza się cienki cewnik. Służy do podawania leków uśmierzających ból podczas porodu, blokując przekazywanie odczuć bólowych wzdłuż zakończeń nerwowych przechodzących przez przestrzeń nadtwardówkową. Do znieczulenia kręgosłupa stosuje się narkotyczne środki przeciwbólowe i znieczulenia miejscowe. Wstrzykiwane leki nie wpływają na ogólny stan rodzącej kobiety. W zależności od dawki łagodzenie bólu może być całkowite lub częściowe. Założenie cewnika do znieczulenia podpajęczynówkowego trwa około 10 minut, a złagodzenie bólu następuje 15-20 minut po podaniu leków. Po porodzie cewnik jest usuwany.
Znieczulenie podpajęczynówkowe: wskazania do stosowania
Różne oddziały położnicze mają własne zasady wyznaczania znieczulenia zewnątrzoponowego. Gdzieś, aby otrzymać tę usługę, potrzebna jest tylko chęć pacjentki, w innych placówkach medycznych wskazaniem jest tylko ból, który niepokoi rodzącą kobietę. Czas wystąpienia ulgi w bólu również jest różny. Znieczulenie zewnątrzoponowe można przepisać zarówno na samym początku czynności skurczowej macicy, jak i przy wystarczającym poziomie ujawnienia szyjki macicy (3-5 centymetrów).
Znieczulenie zewnątrzoponowe i jego przeciwwskazania
Wśród przeciwwskazań do znieczulenia podpajęczynówkowego znajdują się zaburzenia krzepnięcia, infekcje w obszarze umieszczenia cewnika, osłabienie porodu, duży płód, wąska miednica, mała liczba płytek krwi i inne. Kwestię tę należy wcześniej omówić z lekarzem i anestezjologiem.
