Rodzice mogą monitorować rozwój swoich dzieci, stale mierząc wzrost i wagę dziecka. Dzięki szerokiej gamie parametrów rozwoju dziecka, waga i wzrost są wystarczająco proste do zmierzenia, a jednocześnie wystarczająco informacyjne, aby określić obecność pewnych problemów i chorób.
Pojęcie normy samo w sobie jest względne, dlatego mówiąc o normie wzrostu lub wagi, należy wziąć pod uwagę wiele czynników:
- czynniki dziedziczności;
- rodzaj karmienia niemowląt;
- obecność lub brak indywidualnych cech stanu zdrowia i tak dalej.
Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę przy określaniu normy rozwoju fizycznego, jest równomierny i proporcjonalny wzrost wzrostu i masy ciała. Należy pamiętać, że w życiu dziecka występują dwa okresy, w których następuje gwałtowny skok wzrostu: niemowlę (w pierwszych 12 miesiącach wzrost dziecka może wzrosnąć o 25 … 30 centymetrów) i dojrzewanie, podczas którego wzrost wysokości może wynosić około 20 … 30 cm.
Aby określić tempo wzrostu i masy ciała, istnieje wiele specjalnych tabel i wzorów antropometrycznych, które są oparte na danych statystycznych przez określony czas.
Formuły wzrostu
- dla dzieci poniżej sześciu miesięcy tempo wzrostu można określić za pomocą wzoru: 66 cm minus 2,5 cm za każdy miesiąc do sześciu miesięcy;
- w wieku 6 miesięcy wzrost dziecka można określić następująco: do 66 cm dodać 1,5 cm za każdy miesiąc po sześciu miesiącach;
- do czterech lat formuła jest następująca: 100-8 * (4 - wiek w latach);
- po 4 latach możesz zastosować formułę: 100 + 68* (wiek w latach - 4).
Stoły centylowe
Światowa Organizacja Zdrowia opracowała specjalne tabele, które zawierają statystyki dotyczące głównych parametrów rozwoju, takich jak wzrost, waga i obwód głowy dziecka. W tych tabelach grupy pionowe tworzą przedziały wiekowe, czyli „centyle”. Wszystkie dane są umownie podzielone na siedem przedziałów, odzwierciedlających normę i odchylenia od niej:
- Wskaźniki normalne to parametry znajdujące się w grupach „średnia”, „poniżej średniej” i „powyżej średniej”;
- gdy pomiary mieszczą się w grupach „niskich” i „wysokich”, należy rozumieć, że te cechy danych fizycznych są charakterystyczne dla mniejszej części dzieci i można je przypisać indywidualnym cechom dziecka, niezwiązanym z żadną problemy zdrowotne;
- dane dziecka, należące do skrajnych grup „bardzo niskie” i „bardzo wysokie”, wskazują na możliwe problemy i potrzebę zasięgnięcia porady u specjalistów.
